Dag 90. 6 juli. St. Jean Pied de Port - Refuge Orisson Pyreneeën . 8,5 km en 665 hoogtemeters.

Rommelige nacht gehad, er liggen ook nog jonge dames op mijn slaapzaal. Zij komen laat binnen en blijven maar bezig met hun bagage. Ik ga er om 5 u uit, dat zullen de dames ook niet leuk gevonden hebben... Tijdens het ontbijt zit ik bij een groepje Zuid-Afrikanen en iemand uit Korea die ook redelijk Engels spreekt. Ze lopen allemaal met een klein rugzakje. (Hoe doen ze dat ?) We hebben hier een prima ontbijt, o.a. met kaas en nog 2 stukjes meloen van de Zuid-Afrikanen. Ik ga om 6.35 u op pad. Het is prima wandelweer, op de berg is het zelfs een beetje mistig. In St Jean Pied de Port en ook op de berg is het nog vrij rustig. Het is een stevige klim naar boven, plm. 650 hoogtemeters en behoorlijk steile stukken recht omhoog. Om 9 u kom ik al aan bij de hut. De huttenwaard is een hele goeie. Ik reken direct af voor ontbijt, diner en overnachting. Koop ook nog een stokbroodje ham/kaas, want morgen kom ik niets meer tegen voor Roncesvalles.

Zo, alles geregeld en nu eerst een kopje koffie met een Baskisch stukje taart. Om 12 u mag ik mij melden voor de kamerindeling. Wij slapen met z’n vieren op een kamer: een Canadees uit Québec, een Italiaan en m’n Pelgrim-maat Josef. Ondertussen kijk ik naar al die mensen die langs lopen, tot laat in de middag !

Er heerst een echte hut-discipline. Douchen met een muntje, schoenen in de hal, huttenruhe van 22-6 uur. Rugzak in een afsluitbaar kastje voor jezelf. Telefoon opladen op een aparte plek. Diner is om 18.30 u en geen minuut eerder of later....De Canadees is een beetje bijzonder, hij komt direct vanaf het vliegveld en gaat aan de loop. Spreekt uitsluitend Frans, geen woord Engels. Zijn uiterlijk lijkt een beetje op Nico de Nijs....

De meeste pelgrims liggen nu op bed denk ik, want het is nu erg rustig op het terras. Er zat ook nog een groot gezelschap voor een feestje van een pensionado. Die zijn nu ook weg. Straks lekker eten en maar weer vroeg op bed. Morgen verder de Pyreneeën in naar Roncesvalles.

Dag 91. 7 juli. Refuge Orisson Pyreneeën - Roncesvalles . 17,5 km 770 hoogtemeters.

Het is ‘s morgens altijd wat chaotisch in zo’n hut. Om 7 uur eten en om 7.45 u ga ik, net als de meeste pelgrims, op weg. Het iszo mistig dat het bijna regent. Regenhoes maar om de rugzak en het regenjack aan. Veel zicht is er jammergenoeg niet. Op de route naar boven kom ik in Spanje aan. Dat geeft mijn telefoon aan en even later ook de route. Josef vraagt of hij een stuk met mij kan oplopen vanwege een moeilijk stuk naar de top. De route is namelijk niet heel goed aangegeven en hij is al vaker ‘op het verkeerde pad’ beland. Eenmaal in Spanje is het zo perfect aangegeven dat het zowat niet mis kan gaan. De traantjes komen zo maar en zijn ook een tijdje niet te stoppen. Ik loop gelukkig alleen. Dat gebeurt later nog een keer in het Santiago-kantoor waar ik opgevangen word door heel vriendelijke mensen die mij even apart nemen en mij gelijk een stempel geven zodat ik niet in de rij hoef te staan. Zij stellen mij helemaal op mijn gemak. Er staan daar veel hospitaleros die dit vrijwillig doen. En dit is een Nederlandse mevrouw.

Een grote plaats is het niet echt, maar wel veel toeristen en Pelgrims. De pas was vandaag op 1450 m. Daarna nog 5 km. steil naar beneden. Daar zullen echt nog wel wat Pelgrims in moeilijkheden kunnen komen, de een een beetje meer stuk dan de ander. En.... morgen waarschijnlijk heel stijve bovenbenen. Op de pas heb ik weinig zicht, pelgrims die wat later boven kwamen hebben een mooi uitzicht gehad.

Eenmaal in Roncesvalles een Spaans kopje koffie besteld en ze hebben er ook een taartje bij. Daarna naar het hotel, daar krijg ik een andere kamer, want die van mij is nog niet klaar. Het is een prachtig Spaans hotel waar vele pelgrims overnachten.

De hoogte in het plaatsje is 960 m. Er is een Hostel, hotel en een cafe. S Middags de kerk nog bekeken, maakt weer veel indruk op mij. St Jacob is ook hier aanwezig. Een kaarsje opgestoken en even rustig in de kerk blijven zitten om alle indrukken te verwerken.

Overmorgen komen Marian en Marian hier heen, zij zijn nu al onderweg. Hebben vandaag 800 km gereden en zitten in Alencon in Frankrijk, het land wat ik net heb verlaten.

Slaap lekker en tot morgen maar weer.

Dag 92. 8 juli. Roncesvalles - Zubiri.22 km. 430 hoogtemeters

Vanmorgen een probleem met betalen over het diner van gisteravond. Ik heb dat al afgerekend. Er is niemand bij de receptie en leg daarom een briefje meer dat ik al heb betaald. En zie wel hoe dat verder afloopt. Hierdoor start ik iets later dan ik zou willen, nl 8.15 uur.

De route is heel goed uitgepijld, bovendien lopen zoveel pelgrims om je heen, dat het zowat niet fout kan gaan. Er is in de dorpjes en langs de weg van alles te krijgen en er zijn ook veel koffietentjes. Vandaag gaat de route wat op en neer en ook nog weer 5 km behoorlijk naar beneden met een lastige ondergrond. Het is oppassen geblazen dat je je voet niet verzwikt aan het einde van de dag.

Ik wandel door heel leuke plaatsjes. Na plm 11 km kom ik Josef weer tegen. We drinken gezellig koffie met elkaar. Met Josef gaat het niet goed, veel pijn in zijn rug. Dat heeft hij nog al eens gehad. Nu wandelt hij met drie vrouwen, die hij heeft ontmoet in Orisson, de hut in de Pyreneeën . Dus is hij in goede handen !

Bij de koffie moeten wij ons allemaal voorstellen. Bijvoorbeeld waar je gestart bent. Ik vertel dat ik al 90 dagen onderweg ben. Iedereen valt even helemaal stil nadat zij zich realiseren dat ik uit Nederland ben gekomen. Er volgt een luid applaus, grappig he. Want de meesten zijn vlak voor de Pyreneeën gestart. Op die manier leer je wel veel mensen kennen. In Zubiri heb ik nog even op Josef gewacht. Hij en de dames gaan met een taxi tot voorbij Pamplona. Dit omdat er deze week grote feesten zijn met stieren die door de straten van Pamplona rennen. Dan is er in de wijde omgeving geen slaapplek meer te krijgen. Gelukkig zorgen de Mariannen voor mij en hebben een slaapplek geregeld plm 10 km voor Pamplona. En ik zie wel hoe ik morgen al wandelend Pamplona door kom. Dat wordt een route van plm 25 km. Maar Josef en de drie dames lopen dan 2 etappes voor mij uit en hen zal ik waarschijnlijk niet meer zien.

Op dit moment regent en onweert het. Het ziet er voor morgen ook niet goed uit.Dat is dan ook weer jammer.

Dag 93. 9 juli. Zubiri - Zizur Mayor. 30 km. 550 hoogtemeters

Gisteravond nog gezellig gegeten met 6 Ieren en 1 Let. Met als voertaal Engels natuurlijk. Vannacht niet zo lekker geslapen, veel onweer en behoorlijk warm op de kamer. Om 7 u ontbijt, de Ieren zitten er ook al. We gaan om 7.45 u op pad. Na 7 km laat ik een groot deel van de bagage achter in het hotel waar ik vanavond slaap met beide Mariannen. De route loopt vandaag eigenlijk naar Pamplona. Daar zijn deze week de jaarlijkse Stierenrennen door de straten. Dus is er daar geen slaapplek te krijgen. Gelukkig komen de meiden vandaag en kunnen we terug rijden naar Hotel Akerreta. Dat loopt weer erg plezierig met minder kilo’s op de rug ! Ik zie veel pelgrims met wel heel kleine rugzakjes. Hoe doen zij het toch ? Waarschijnlijk maken zij gebruik van bagagevervoer, net als ik doe als Marian er is.

Vanwege de overnachtingsproblemen in Pamplona zie ik vandaag weinig pelgrims. In Pamplona is het een gekkenhuis vanwege de stierenrennen door de straten. Zoveel mensen op de been in witte kleding en rode sjaals. Het zijn er zoveel dat je er zowat bang van wordt. Er lopen ‘dweil-orkesten’ over straat en een groot orkest geeft een voorstelling op een plein. Het is net Warmetuuter kermis, maar dan in het heeeeel groot. Heel veel eet- en drank-tentjes. Het is leuk om een keer mee te maken, maar de kathedraal is dicht, en dat is dan weer jammer. Uiteindelijk heb ik het ook wel weer gezien en zoek de route weer op. Ik loop nog door tot Zizur Mayor. Daar ga ik bij de kerk de Mariannen ontmoeten. Het is vandaag een koele dag, maar de zon komt er steeds meer bij, lekker warm. Pamplona is ook een universiteitsstad. En terwijl ik de stad uit loop zie ik bij de universiteit een groot bord staan met daarop de tekst dat je bij het hoofdgebouw een stempel kunt halen. Is wel weer een km omlopen maar het moet dan nog maar even. Een mooi stempel van een universiteitsstad is toch wel weer heel leuk.

Voor fietsers is er ook een route aangegeven over een fietspad met een roestvrij stalen plaquette om de 6 meter op het pad. De wandelpelgrim maakt hier ook gebruik van. Uitkijken dat je er niet over stroffel.

In Zizur Mayor aangekomen staan de dames al op mij te wachten ! Heerlijk weerzien. Terug naar Akerreta en op het terras eerst maar een biertje drinken. Het diner is pas om 20 u, eigenlijk veel te laat voor die Hollanders...... Zeker als je al zo’n lange dag hebt gehad. Verder is het hier een prachtige plek om te overnachten !

Tot slot. Gisteravond en vannacht is er heel veel regen gevallen. Ongeveer 30 km onder Pamplona drijven deauto’s door de straten. Bizar. De Mariannen zijn via St Jean Pied de Port gekomen. Ook met heel veel regen. Erg sneu voor de wandelaars en fietsers die evengoed de pas over zijn gegaan. Dan is het bijzonder dat ik geen regen heb gehad. St Jacob: bedankt !

Welterusten en tot morgen !

Dag 94. 10 juli. Zizur Mayon - Maneru. 26 km. 600 hoogtemeters.

Over het ontbijt valt altijd wel iets te vertellen.... ohhh we kunnen pas om 8 u ontbijten ! Dat vinden wij eigenlijk wat laat. Nou dan kan het wel iets vroeger... Dus spreken we af om7.45 u. Maar....De baas rookt eerst nog maar weer eens een sigaretje en maakt daarna het ontbijt klaar, dus wordt het gewoon 8 u. Ondertussen wandelen al veel Pelgrims langs, zij zijn lekker vroeg gestart ! Manyana, manyana... zullen de Spanjaarden wel denken. Maar mij maak je niet gek hoor. Even over half negen zitten we in de auto en rijden om Pamplona heen naar Zizur Mayor, het eindpunt van gisteren. Zo loop ik iets over 9 u weg.

Gelijk een steile klim naar 750 m. Halverwege koffie gedronken met de meiden. Natuurlijk weer heel gezellig. Op de top om mij heen hele rijen met windmolens en ik geniet van een prachtig uitzicht over o.a. Pamplona. Er staat ook een heel mooi monument van Pelgrims. Het is een voorstelling uit platen staal gemaakt: Pelgrim te voet, te paard, met hond en op de fiets. Mooi gemaakt. De afdaling is lastig, over veel boulders (grote, losse stenen). Onderweg kom ik het Koreaanse echtpaar weer tegen die ik eerder deze week in Orisson heb ontmoet. We maken wat foto’s tussen de zonnebloemen van elkaar. Heel lieve mensen. Aan de meiden heb ik bij de koffie verteld dat ik hen ben tegengekomen. Terwijl ik doorloop zien zijdeze Koreanen aan komen lopen. Marian loopt er naar toe en vertelt dat zij de vrouw is van de Nederlandse man van bijna 70. Ohh en als ze dat begrijpen ontsteken ze in euforie en willen ook met haar op de foto. We worden nog beroemd in Korea !

Het is redelijk wandelweer, warm met af en toe een heerlijk windje. In Uterga en Puente de Reina ontmoet ik de meiden weer en besluit dan nog om verder te lopen naar Maneru, 5 km verder en 120 hoogtemeters extra. De Mariannen zitten in de schaduw op een bankje al op mij te wachten. Daarna door naar Estella waar we drie nachten in een BenB slapen. Het vinden van de BenB was een heel klusje, Google Maps gaf een andere plek aan. Bellen, maar de Madam spreekt alleen Spaans. Natuurlijk hebben we het uiteindelijk gevonden en kon het uitladen beginnen. Als alles op 2hoog binnen is is het tijd voor een biertje, maar die moeten eerst nog een half uurtje in de vriezer. Maar..... als ze eenmaal koud zijn is het het wachten dubbel en dwars waard ensmaken ze heerlijk !

Het is weer een mooie dag geweest, s’avonds nog heerlijk gegeten op het Santiagoplein, ja we blijven in de Santiago-stand ! Dan het verslag nog maken en is het 11 uur, te laatvoor een Pelgrim !

Dag 95. 11 juli. Maneru - Azqueta. 27 km. 614hoogtemeters.

Estelle is een redelijk groot stadje met 14000 inwoners. Alhoewel we aan een drukke weg zitten heb ik prima geslapen. Vanmorgen eigen baas in de keuken, we maken zelf ons ontbijt klaar, met Hollandse kaas, ham en fruit. Zodoende loop ik een uurtje eerder in de route. Een paar dames, die ook in onze BebB zitten en Santiago lopen, zijn mij al voorgegaan, zij waren al op pad voordat wij in de keuken waren.

Het eerste plaatsje dat ik tegenkom is Cirauqui . Daar loop ik achter een groepje pelgrims aan en kom een auto tegen met ‘verloren’, zeg maar oud, stokbrood. Als ik Cirauqui uit loop wandel ik over een oude Romeinse weg. Dat wandelt niet lekker, erg ongelijk. Dus loop ik meer aan de kant van de weg. In Lorca koffie gedronken met elkaar, ook weer gezellig. De Mariannes hebben een heel leuk dorpje bezocht, Artajona. Zelf bezoek ik nog een heel oude Spaanse kerk in Estella, de san Pedro. Deze priester heeft veel voor de pelgrims betekend in vroegere tijden (middeleeuwen). Hij werd uiteindelijk de Patron van de Camino in Navarra.

De temperatuur loopt inmiddels op tot ruim 32 Gr . Na de (zelf bereide) lunch bij de Monasterio Irache, net iets buiten Estelle, besluit ikom toch nog door te lopen. Maar eerst schoon, koud water tappen bij een pomp. Ik sta raar te kijken als uit het (linker) kraantje rode wijn komt. Gelukkig heb ik er nog geen fles onder gehangen. Uit het rechter kraantje komt lekker koud water. Dit gebeurt bij de poort van een wijnproeverij. Voor mij iets te vroeg, die rode wijn.

Vandaag dus 27 km gelopen door onbeschut terrein met temperaturen boven de 30 Gr. Goede training voor wellicht later nog in de route. Veel drinken is het advies, en dat doe ik ook. Dat is hier gelukkig geen probleem, want er zijn veel waterbronnen onderweg.

Morgen start ik met een klim, maar daar kan ik dan fris aan beginnen.

Nu eerst lekker een (heel) koud biertje op het terras, douchen en zometeen nog lekker eten (nu met een wijntje) en in ieder geval vroeger op bed dan gisteren.

Dag 96. 12juli. Azqueta - Torres del RIO . 23 km. 312 hoogtemeters.

Het 2e ontbijt in Estella, wat we weer zelf hebben bereid, is weer prima. Wij hebben het rijk alleen. Vandaag is het een korte autorit naar Azqueta. Om 8 u ben ik on route. Heerlijke temperatuur van een graad of 18 (nu nog...) daar. Ga ik nu nog van genieten. Echt druk is het onderweg nog niet. Direct een flinke klim van 2 km naar 690 m. Onderweg naar Los Arcos weer veel open terrein. Veel steenslagwegen en licht op- en neer. De Mariannen zie ik pas in Los Arcos, na 15 km. Ik loop op nieuwe schoenen, is gelijk een goede test. Daar drinken we samen op een terras een heerlijk kop koffie met een behoorlijk stuk taart. Dat is ook wel weer eens lekker. Ook ruil ik de nieuwe schoenen in voor de oude.De totale route loopt vandaag iets naar beneden, mijn gemiddelde komt nu uit op 5,5 km per uur.

Om 11.30 u weer op pad naar Torres del RIO. Nog 8 km door hetzelfde landschap, maar het is inmiddels wel veel warmer geworden, dik 30+. De dorpjes waar ik doorheen loop zijn over het algemeen heel leuk met zo’n 4-500 inwoners. Los Arcos is met 1200 inwoners wat groter. In Torres del RIO bekijk ik of ik nog verder ga. Maar daar ontmoet ik Gunther uit Koln, Deutschland. Gezellig met de Mariannen er bij op een terras nog een biertje met hem gedronken en we plauderen wat na over deze dag. Natuurlijk heb ik ook de dames aan hem voorgesteld. Daarna terug naar onze BenB in Estella. Vanavond nog galgenmaal hier en vanaf morgen verblijven we drie nachtenin een appartement in Santo Domingo de la Calzada.

Al weer een week voorbij ! Dus de mail gaat er uit...