Dag 0, 9 augustus. Rustdag in Santiago.

Gisteren de tocht volbracht en vandaag een dagje Santiago-stad. We rijden vanaf het landgoed naar de stad. Een flauw zonnetje, daar zal het vandaag bij blijven. Eenmaal in Santiago valt de regen er met bakken uit. Erg sneu voor de wandelaars die vandaag finishen. De auto staat in een parkeergarage van een groot winkelcentrum. Eerst daar maar een bakkie gedaan. Dan toch maar naar het centrum van de stad, 1.5 km lopen door de regen. Eenmaal bij de kathedraal schijnt toch zeker even de zon ! Vlug een foto maken van mij bij de kathedraal, want die van gisteren is gemaakt in de stromende regen.... Vlak daarna is het gedaan met de zon. We bezoeken nog een mooi gebouw, de bibliotheek. Daar is een foto-tentoonstelling van de Camino Regensburg. Prachtig! We shoppen nog wat, in de winkels is het namelijk droog.... En bestellen een pelgrimsmenu in een klooster. Heerlijk eten + wijn voor een pelgrimsprijs !

Niet meer terug naar het landgoed, we slapen de komende twee nachten in Lavacolla. Niet ver van Santiago en ook niet ver van het vliegveld.Atie vertrekt morgenvroeg namelijk weer naar huis en dan is het fijn als je dichtbij het vliegveld zit. Niet zo mooi als het landgoed, maar verder prima.

Dag 1. 10 augustus. Santiago - Piaxe a Peña. 30 km. 800 hoogtemeters.

We rijden eerst naar Santiago, ik word afgezet net buiten het centrum. Na gisteren ben ik al blij dat het droog is, maar een buitje wordt nog wel verwacht . Ik loop door een mooi Spaans landschap, door rustige dorpjes, prachtig gelegen in de bergen. En ook regelmatig door stukken bos met mooie uitzichten. Ondertussen wel met aardig wat hoogtemeters. Even voor Neigrera ligt het dorpje Ponte Maceira, aan de rivier Rio Tambre. Met een prachtig, heel breed, verval in die rivier. Wat een mooie plek !

Marian en Atie hebben weer een mooie koffieplek gevonden in Alto do Vento. We spreken af om in Negreira een broodje te eten. Dit is ook weer een heel leuk plaatsje. Eigenlijk is dit het einde van de etappe, na ruim 21 km. Dat is nog iets te vroeg, dus loop ik door. Alleen maar omhoog naar Piaxe waar Atie en Marian mij weer opwachten. Met de auto weer naar Lavacolla, we maken gebruik van het pelgrimsmenu en daarna afscheid nemen van Atie. Zij vertrekt morgen rond 5.30 u met de taxi naar het vliegveld.

Bedankt Atie voor de gezellige week, we hebben er van genoten ! Je behoort, samen met Lia en Marian,(Rezelman) tot de top 3 van assistentes van Marian!!!!!

P.s. Het plan was dat Marian en ik samen de laatste 150 km zouden lopen. Dat gaat niet lukken. Enerzijds doordat er nauwelijks slaapplekken zijn te vinden en anderzijds doordat het wandeltempo teveel uit elkaar ligt. Daarom hebben we besloten om de komende 4 dagen op 1 plek te slapen en met de auto van en naar de route te rijden. Marian loopt mij regelmatig tegemoet en samen wandelen wij dan weer verder naar de auto. Zij rijdt dan weer verder. En zo doen we dat een aantal keren per dag. Gemiddeld wandelt zij de helft van wat ik loop.

Dag 2. 11 augustus. Piaxe - Dumbria/Hospital. 32 km. 660 hoogtemeters.

Atie vertrekt vanmorgen al vroeg, het vliegtuig vertrekt namelijk al om 6.50 uur. Helaas voor haar 3 uur vertraging. Daardoor mist ze de aansluiting in Barcelona. Iets voor 16 uur kan ze door naar Amsterdam. Uiteindelijk rond 20 u is zij weer thuis. Maar.... zonder koffertje. Die moest zij inleveren als ruimbagage, en.... niet aangekomen in Amsterdam. Jammer, maar dat komt (hopelijk) wel weer goed Atie.

Wij gaan, zonder ontbijt, met de auto naar Piaxe. Is toch nog zo’n 40 km. Daar ontbijten we in de Auberge en ga ik zo rond 8.45 u op pad. Een prachtige zonsopkomst en heel mooie luchten. Hier en daar wat mist in de dalen. En omdat je zo hoog loopt kijk je daar mooi bovenop. Het is koel overdag, amper 20 gr. Envanmorgen was het nog geen 10 gr.

Het is een enorm verschil in aantal pelgrims. Struikel je er voor Santiago bijna over, nu loop ik vaak alleen. Het blijft goed opletten of je goed loopt. Af en toe zie je iemand in de verte voor of achter je. Maar..... ik ontmoet de Italiaan Greco wel weer een aantal keer. Altijd blij. En naar Marian toe is hij een echte Italiaanse charmeur ....

De buitjes blijven de hele dag komen, niet lang maar net genoeg om het regenpak aan te trekken. En je snapt het al, dan wordt het droog.... Pak aan Pak uit. Behalve tijdens de laatste kilometers. De regen valt met bakken uit de lucht. Tsjonge, jonge wat geeft die af ! Schuilen is geen optie. Binnen no-time ben ik drijfnat.

Vandaag weer 660 hoogtemeters. Je zou denken Santiago gehad en ook de hoogtes. Niets is minder waar. Het mooie is dat je dan geweldig mooie vergezichten hebt waarvan ik blijf genieten.

Nog een ritje van plm. 12 km naar Virxe da O, ons hotel voor de komende 4 dagen. Mooie kamer met heel ingewikkelde douche.... Krijg uitleg is het Spaans, maar uiteindelijk gelukt ! Ik zou zeggen hang er een stortdouche in en klaar. Maar nee hoor, hier komt water uit alle hoeken van de douche !

Daarna nog heerlijk gegeten en op tijd slapen. Morgen gaat, zoals elke dag, de wekker weer om 6 uur.

Dag 3. 12 Augustus. Dumbria/Hospital - Finisterre + Cape vv. 37 km. 600 hoogtemeters.

Inmiddels een vast ritueel, 6 u wekker, 7 u wegrijden zonder ontbijt (om 8.30 u ontbijten in het hotel is voor ons echt te laat) en dan ontbijten bij het startpunt voor vandaag Hospital. Het is 11 km rijden, dus dat valt wel mee. Het is ook gezellig om met medepelgrims te ontbijten. En ja hoor Greco is er ook weer bij ! En Atie de groeten van hem, hij mist je op de Camino ! Wat is het toch een charmeur....

Het is koud vanmorgen, plm 10 Gr. Maar de zon schijnt ! Later zal het plm 21 Gr worden. Ik wandel rond 8 u weg, samen met een groepje van plm 10 pelgrims. Langs een staalfabriek en dan komen we bij de splitsing Finisterre - Muxia. Vanaf dit punt loop ik eerste naar Finesterre en dan naar Muxia en weer terug naar dit punt. Dan is deze splitsing weer het punt waar ik ECHT een eind ga maken aan de tocht !

We maken bij dit punt nogal wat foto’s en daarna gaan de meesten richting Finisterre. Wel een heel leuk moment zo samen. Onderweg verlies je iedereen weer uit het oog. Vandaagweer een mooi landschap. De heide bloeit prachtig, en ook weer geweldig mooie vergezichten, later ook op de zee.

Na een flink steile afdaling kom ik na 14-15 km aan in Cee, een mooiekustplaats. Marian heeft voorwerk gedaan, we lopen direct naar een mooi pleintje waar we bij de bakker koffie drinken. En ja... bij de bakker zit je goed wat de taartjes betreft. Ook heeft zij een (veel) mooiere route gevonden door Cee, langs het strand. Daarna een heel stuk langs een drukke kustweg. Velen hebben nu vakantie en brengen(met de auto) een bezoek aan de kust. Vlak voor Finisterre is er weer een mooi kuststad aangelegd (met dank aan de EU, ha ha)

Eenmaal in Finisterre besluiten we samen door te lopen naar de Cape, zeg maar km 0 vanaf Santiago. Officieel is deze route 90 km, maar ik kom tot bijna 100. We maken daar foto’s van km 0, bij het kruis en op de Cape zelf natuurlijk. Ook weer een bijzonder moment. De meeste pelgrims nemen hier de bus terug naar Santiago.

Eenmaal terug in Finisterre haal ik nog een certificaat bij het informatiebureau. Tsjonge jonge wat zijn er veel toeristen in deze plaats, je kunt er over de hoofden en auto’s lopen.... we gaan daarom maar direct terug naar ons hotel. Daar heerlijk in de zon rustig een biertje gedronken, heerlijk !

Morgen eerst weer naar Finisterre rijden, 38 km, en dan lopen naar Muxia. Zal weer rond de 30 km zijn. We gaan het zien.

Dag 4. 13 augustus. Finisterre- Muxia. 31km. 650 hoogtemeters.

We ontbijten weer in Hospital. De mevrouw ontvangt ons weer met open armen. Dat gebeurt niet veel, 2 x achter elkaar op hetzelfde adres ontbijten, en.... morgen voor de 3 e keer. Na het ontbijt rijden we door naar Finisterre, zo rond 8.30 u ga ik van start. Het is dan nog koud ! 7 1/2 gr. Later loopt de temperatuur op tot plm 23gr.

Het is vandaag een mooi bospad met doorkijkjes naar zee. Ook loop ik door heel kleine plaatsjes, met heel smalle weggetjes. Marian weet er van mee te praten ..... De zee is dus nooit ver weg. Ook vandaag heel veel horreo’s, zo kenmerkendvoor deze streek. Halverwege, na 14 km, kom ik aan in Lires, vlakbij de Rio Castro. Marian heeft voorwerk gedaan, zo weet ik waar ik nog een stempel kan halen en waar we koffie kunnen drinken. Daarna 200 m stijgen, dat gaat gelukkig geleidelijk. De afdaling is veel steiler !

Vandaag ook veel windmolensom mij heen, daar is Spanje dan weer goed in. Want zonnepanelen, die kennen ze niet. Of eigenlijk: die heb ik niet of nauwelijks gezien.

Marian weet mij diverse malen te vinden al was dat soms wel lastig met die kleine weggetjes.

Met de hele dag zon is het prachtig wandelweer. Ik kom veel mensen tegen die deze ronde tegengesteld lopen. De route is prima uitgepijld, zowel linksom als rechtsom.

Eenmaal in Muxia gaat de route nog naar het uiterste puntje, een prachtige plek. Er staat zelfs een kerk, bijna in zee..... Nog wat foto’s gemaakt en weer terug naar het centrum. Hier wat gegeten en 38 km terug naar ons mooie hotelletje.

Morgen de laatste dag !

Dag 5. 14 augustus. Muxia - Dumbria/Hospital. 28 km. 850 hoogtemeters.

Vandaag de laatste wandeldag. Heb er ondertussen meer dan 3000 km opzitten (moet het thuis nog maar een keertje optellen...) Plan was om dit alleen te doen, en dat heb ik ook gedaan. Ben daar nu wel trots op, maar had van te voren niet bedacht dat er nogal wat eenzame momenten zouden zijn. Waar ik elke keer wel weer uitgekomen ben hoor. Of ik nog een keer zoiets zou doen? Dat denk ik niet.

Het waren natuurlijk prachtige maanden, en dan de ontmoetingen met zoveel mensen, elke keer weer heel mooi ! En dan de fantastische hulp van Marian op de achtergrond, veel dank daarvoor. En zij kreeg dan weer hulp van Lia, Marian en Atie. Maar ook het steuntje in de rug van al die mensen die reageerden met stukjes op mijn blog was heel fijn ! En de mensen die foto’s hebben gedoneerd voor mijn blog, hartelijk dank ! Dat gebeurde allemaal spontaan maar vond het fantastisch. Dan weet je dat er velen zijn die op mij rekenen op weg naar het einde van de tocht en dat je door moet in moeilijke momenten. Al die mensen hartelijk bedankt ! Maar natuurlijk ook al die mensen die mij gewoon volgen op mijn blog bedankt.

Er zijn nog wel twee heel bijzondere momenten geweest. De eerste is dat ik in Warmenhuizen de steen kreeg van Sidney Smit om mee te nemen naar Cruz de Ferro. En het tweede moment dat ik de steen daar een mooie plek gaf.

Over mijn gezondheid mag ik niet klagen. Een keer een blaar en een lelijke val in Belgie en voor de rest helemaal niets ! Geen kilo’s afgevallen, dus daar ben ik ook dankbaar voor.

Oh ja, nog even over de allerlaatste dag ! De kilometers waren zwaar, een pittig parcours, maar ook elke kilometer dichter bij het einde.... Het is de hele dag bewolkt, met af en toe een natte wind. De temperatuur lag rond de 22 gr. Je zou denken: lekker. Niets is minder waar, het is gewoon heel benauwd. Door het weer werd deze etappe ook zwaar. Dan ontbreekt ook nog de bewegwijzering in mijn richting Muxia-Dumbria/Hospital. Andersom staan de pijlen er wel..... gelukkig heb ik de route op gps staan ! Veel pelgrims lopen mijn route niet, ik begrijp wel waarom !

En ja dan volgt toch echt de laatste kilometer. Die lopen we samen. Nog een foto bij de splitsing Finisterre- Muxia en dan is het echt afgelopen.

Iedereen enorm bedankt, we gaan elkaar ongetwijfeld weer zien in Nederland. Morgen beginnen we met de terugreis, planning is dat we er 10 dagen over gaan doen. We gaan de wandelroute van mij als leidraad gebruiken. Dat betekent weer ruim 3000 km, maar dan met de auto ! En dan komen we op 24 augustus weer thuis. Op die dag word ik 70, een mooi moment om thuis te komen.

De blog gaat nu stoppen !